De dag na het textielbeatfestival is misschien wel de meest verspilde dag van het jaar. De kater van de alcohol zorgt ervoor dat je niet fatsoenlijk met beide benen in anno nu kunt leven. Beurtelings worden je gedachten als aan een elastiek naar gisteren of, nog erger, naar veertig jaar geleden getrokken. Vandaag schijnt niet meer mee te tellen. Vandaag wordt niet meer wat. Vandaag is niet. Vandaag is gisteren. Vandaag is een gat in de kalender. Ik zet nog maar een bandje op of lees het programmaboekje nog eens door. Goede selectie foto's. Foto's uit '83, '92 en '94. Ook al van ooit dus. De alcoholkater dwingt me even bij de tijd te blijven. Ik neem een paracetamol. Dan dwaal ik weer af naar gisteren. Het razen in mijn hoofd houdt niet op. Ik voel me sociaal bijgetankt. Ik heb wel vijftig man gesproken en een zelfde aantal handen geschud. Net als toen blijven weer vrienden overnachten. Niet gepland, gewoon spontaan. Net als toen liep het uit de hand.
Vandaag kan ik vandaag gewoon niet gebruiken.Vandaag is een Enscheday-
naar boven
